Διανύετε την περίοδο της εγκυμοσύνης, μια από τις πιο σημαντικές της ζωής σας, και αναμένετε με ανυπομονησία τον τοκετό, για να κρατήσετε στα χέρια σας το μωρό σας. Τι γίνεται όμως όταν βρεθείτε αντιμέτωπες με έναν πρόωρο τοκετό;
Η αιτιολογία μιας τέτοιας εξέλιξης δεν μπορεί να προσδιοριστεί, υπάρχουν όμως κάποιοι παράγοντες που έχουν συνδεθεί με τον πρόωρο τοκετό, όπως: η ηλικία (πολύ μικρή ή πολύ προχωρημένη), προηγούμενες επεμβάσεις στον τράχηλο (π.χ. κωνοειδής εκτομή), παθήσεις της μητέρας, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, ανατομικές ανωμαλίες της μήτρας (δίκερη μήτρα, ανεπάρκεια τραχήλου, ινομυώματα), πρόωρη ρήξη των υμένων, προεκλαμψία, πολύδυμη κύηση, ενδομήτρια καθυστέρηση ανάπτυξης του εμβρύου, πρόωρη αποκόλληση πλακούντα, προδρομικός πλακούντας, λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, άλλου τύπου λοιμώξεις, ιστορικό αποβολών, τραυματισμός, κάπνισμα, ναρκωτικά, αλκοόλ, αιμορραγία πριν από τις 24 εβδομάδες, ενώ ρόλο μπορεί να παίξει και ο ψυχολογικός παράγοντας.
Μπορεί, ωστόσο, να είναι και θέμα γονιδίων;
Όπως εξηγεί ο γυναικολόγος, δρ. Στέργιος Παπαχατζόπουλος, μια γυναίκα μπορεί να γεννήσει πρόωρα, εάν έχει οικογενειακό ιστορικό πρόωρου τοκετού, σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες των πανεπιστημίων του Νεγκέβ του Ισραήλ. Το 34% των 2.300 μητέρων και κορών που μελετήθηκαν, είχαν γεννήσει πρόωρα σε κάποια από τις κυήσεις τους, ανεξαρτήτως ηλικίας ή φυλής.Επιπλέον, οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι ακόμη και αν η θεία, αδελφή της μητέρας είχαν πρόωρους τοκετούς, ο κίνδυνος πρόωρου τοκετού ήταν 30% υψηλότερος από το κανονικό.
Μέχρι πρόσφατα, ήταν περιορισμένες οι γνώσεις μας για τον πιθανό ρόλο που παίζουν τα γονίδια στους παθογενετικούς μηχανισμούς του πρόωρου τοκετού. Τα τελευταία όμως 20 χρόνια, συνεχώς πληθαίνουν οι μελέτες και οι έρευνες και ενισχύουν την άποψη ότι ο πρόωρος τοκετός έχει γενετική προδιάθεση.
Γυναίκες με ιστορικό ενός πρόωρου τοκετού διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να ξαναγεννήσουν πρόωρα σε μια επόμενη εγκυμοσύνη. Η πιθανότητα αυτή κυμαίνεται από 15-18%, σε σχέση με το γενικό πληθυσμό, εάν έχει προηγηθεί ένας πρόωρος τοκετός και φθάνει στο 32% εάν έχουν προηγηθεί δύο ή περισσότεροι πρόωροι τοκετοί.
Υπάρχει μάλιστα η τάση να συμβαίνουν οι πρόωροι τοκετοί στις ίδιες περίπου εβδομάδες εγκυμοσύνης.Αυτό είναι απόδειξη, ότι υπάρχει κληρονομική προδιάθεση για τον πρόωρο τοκετό.
Ένα ακόμη στοιχείο που ενισχύει την ίδια άποψη, είναι ότι οι γυναίκες της μαύρης φυλής παρουσιάζουν διπλάσια συχνότητα πρόωρου τοκετού, σε σύγκριση με τις λευκές γυναίκες με παρόμοιες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες ζωής.
Επιπλέον, έχουν ανακαλυφθεί συγκεκριμένες γονιδιακές μεταλλάξεις και πολυμορφισμοί σε ορισμένα γονίδια, τα οποία προκαλούν την υπερπαραγωγή των προφλεγμονωδώνκυτταροκινών με συνέπεια την παραγωγή προσταγλανδινών Ε2 και F2α. Το αποτέλεσμα της δράσης των προσταγλανδινών είναι να συσπαστεί το μυομήτριο και έτσι να προκληθεί σε πρόωρος τοκετός.
