Όταν ήμασταν παιδιά, περιμέναμε πώς και πώς να έρθουν γιορτές για να μας φέρουν οι νονοί τα δώρα μας.
Η λαχτάρα μας να ανοίξουμε τα κουτιά με τα παιχνίδια, τα ρούχα, τα παπούτισα ή τη λαμπάδα, το τσουρέκι και το σοκολατένιο αυγό! Και όντας αργότερα οι πνευματικοί γονείς και οι ίδιοι, πόση χαρά μας γέμιζε να βλέπουμε τα δικά μας βαφτιστήρια να ανοίγουν τα δώρα τους με την ίδια προσμονή, χώνοντας τις «μουσούδες» τους στα δώρα και τα γλυκά.
Υπήρχαν, όμως, και περιπτώσεις -ουκ ολίγες- που οι νονοί δεν ήταν εκεί για τα πνευματικά τους παιδιά. Ή ήταν μακριά και έστελναν χρήματα για να αγοράσει η μαμά τα δώρα στο παιδί. Δεν είναι το ίδιο, σίγουρα δεν είναι.
Θυμάμαι, τον αδελφό μου, που είχε παράπονο, επειδή η νονά του που τον λάτρευε -και εξακολουθεί- έμενε σε άλλη πόλη, και έλεγε στη μητέρα μου: «Δεν με νοιάζει που μου στέλνει λεφτά, εγώ θέλω να ανοίξω τη λαμπάδα μου, τα δώρα μου, να έρθει εδώ, όπως κάνεις εσύ για τα δικά σου βαφτιστήρια», ήταν τα λόγια του. Επίσης, υπήρχαν νονοί που «άφησαν στην τύχη τους» τα βαφτιστήρια τους λίγο μετά από τη βάπτισή τους.
Αγαπητές νονές και νονοί, αυτή σας η ιδιότητα και αποστολή είναι ιερή. Είστε πνευματικοί γονείς!
Νονός ή νονά δεν γίνεσαι για ατραξιόν στη βάφτιση
Όταν οι γονείς ενός παιδιού σας ζήτησαν να βαφτίσετε το παιδάκι τους, δεν το έκαναν απλά για να πάρετε μία ιδιότητα ή να φορέσετε φανταχτερά φορέματα ή κοστούμια στην τελετή. Ο ρόλος του πνευματικού γονιού είναι ένας ρόλος υπεύθυνος. Μην τα ξεχνάτε, ακόμη κι αν είστε μακριά, στείλτε του τα δώρα του και τώρα που η τεχνολογία έχει προχωρήσει πολύ, αφήστε το να ανοίξει τα δώρα του με βιντεοκλήση, έτσι απλά για να δείτε τη χαρά στα μάτια του.
Νονός δεν γίνεσαι για να «δέσει» η κουμπαριά
Μία αναχρονιστική τακτική που -ευτυχώς όχι σε πολλές- περιπτώσεις ισχύει και σήμερα, είναι η κουμπαριά από υποχρέωση. Επειδή μας πάντρεψε κάποιος συγκεκριμένος θα πρέπει να μας βαφτίσει και το παιδί. Λάθος! Αφενός δεν είναι υποχρεωμένος, αφετέρου έχετε κάθε δικαίωμα κι εσείς να διαλέξετε έναν άλλο νονό για το παιδί σας. Εκτός, βέβαια, αν το θέλει, οπότε εκεί αλλάζει το πράγμα.
Και κυρίως, ο νονός ή η νονά θα πρέπει να αγαπάει πολύ το παιδί και να είναι συνειδητοποιημένος σε αυτήν την αποστολή, να μην το κάνει αγγαρεία. Δεν πρέπει να «πληρώσει» το παιδί τα κλισέ των εκάστοτε οικογενειών.
Να είστε δίπλα τους στις στιγμές τους
Μην τα ξεχνάτε στις ιδιαίτερες στιγμές τους, όπως γιορτές και γενέθλια. Το παιδί τον θέλει το νονό του. Αναπτύσσει μία ιδιαίτερη σχέση μαζί του, όπως με τους γονείς. Είναι από αυτά τα ανεξήγητα, έμφυτα που δεν μπορείς να δώσεις αιτιολογία. Ναι, το παιδί θέλει να βλέπει το νονό του.
Είτε είναι Χριστούγεννα, είτε Πάσχα, είτε γενέθλια φροντίστε να βρείτε έστω μία ώρα από τον πολύτιμο χρόνο σας για το βαφτιστήρι. Η αδιαφορία σας μπορεί να το πληγώσει.
Δεν είστε αναπληρωματικοί, αλλά συμπληρωματικοί
Και μην ξεχνάτε ότι ο θεσμός του πνευματικού γονιού δεν είναι καθόλου εθιμοτυπικός. Έχετε την ευλογία της εκκλησίας να γίνετε δεύτεροι γονείς για το βαφτιστήρι σας.
Ο ρόλος σας δεν είναι αναπληρωματικός, αλλά συμπληρωματικός, και μπορείτε να δώσετε πάρα πολλά στο ανάδοχο παιδί σας, αρκεί να το θέλετε με την ψυχή σας!
