Τις περισσότερες φορές τα παιδιά, όταν αντιμετωπίζουν μία δύκολη κατάσταση, φωνάζουν τη μαμά ή τον μπαμπά.
Και ως επί το πλείστον θα βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Ωστόσο, είναι σωστό αυτό; Ή οφείλουμε να μάθουμε στα παιδιά μας να διαχειρίζονται τις δύσκολες καταστάσεις;
Όπως επισημαίνει η ψυχολόγος Φρόσω Φωτεινάκη, σε μια δυσκολία του παιδιού μας, δεν θα πρέπει να είμαστε σωτήρες αλλά συνοδοιπόροι και δίνει παραδείγματα διαχείρισης… παιδικών κρίσεων.
Θα ακούτε συχνά από τα παιδιά σας φράσεις όπως: «Μαμά, το παιδάκι στην παιδική χαρά με είπε χαζή», «Μπαμπά, η κυρία στην τάξη μου μίλησε απότομα!», «Μαμά, η Κατερίνα παίζει με την Ειρήνη και δεν με κάνουν παρέα», «Ο κύριος στο ποδόσφαιρο δεν με έβαλε στο παιχνίδι».
Σε αυτές τις στιγμές του παιδιού, καταλαβαίνω, νιώθεις πως πρέπει να βρεις τη λύση.
Όμως, εκείνο δεν έχει αυτήν την ανάγκη. Άκουσέ το. Ανάσανε μαζί του. Δείξε του εμπιστοσύνη. Μπορείς να του πεις: «σε βλέπω πολύ αναστατωμένο. Τι λύση βρίσκεις γιαα αυτό; Τι προτείνεις εσύ;»
Σε παιδιά προσχολικής ηλικίας κάνουμε μαζί έναν καταιγισμό ιδεών. «Έλα να δούμε πώς θα διαχειριστούμε μία τέτοια κατάσταση. Ας κατεβάσουμε ιδέες!»
Σε ένα παιδί προσχολικής ηλικίας ενθαρρύνουμε όλο και περισσότερο το να βρίσκει τις λύσεις μόνο του. Αυτή η αυτονομία γίνεται σταδιακά η εμπιστοσύνη στον εαυτό του.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
