Η περίπτωση μίας μητέρας που το κοριτσάκι της δέχθηκε ένα ανεπιθύμητο σχόλιο είναι μάθημα για κάθε γονιό.
«Η κόρη μου είναι όμορφη. Τουλάχιστον αυτό πάντα πίστευα, όπως κάθε μαμά για τα παιδιά της και απολάμβανα την ίδια εντύπωση που είχαν και οι γύρω μου για αυτή.
“Δεν είναι γλύκα;” “Τα μάτια της είναι τόσο όμορφα” και πόσα άλλα τέτοια σχόλια σίγουρα έχουμε ακούσει όλοι για τα παιδιά μας. Φυσικά, υπάρχουν πολλά όμορφα πράγματα που έχει η κόρη μου, όπως η αγάπη της για τα βιβλία, αλλά όσο μεγαλώνει και από μωρό έχει γίνει μία μικρή δεσποινιδούλα, παρατήρησα τον τρόπο που διάφοροι άγνωστοι σχολίαζαν την εμφάνισή της πολύ περισσότερο σε σχέση με τον γιο μου.
Προς έκπληξή μου, ωστόσο, κατάλαβα, ότι κι εγώ έκανα τα ίδια. Η κόρη μου κι εγώ αγαπάμε τα όμορφα ρούχα και μαθαίνουμε πώς να φτιάχνουμε ωραίες κοτσίδες στα μαλλιά, ενώ λιγότερη σημασία έδινα στον γιο μου για την εμφάνισή του. Βέβαια, κάποια στιγμή ένιωσα ένοχη, όταν κατάλαβα, ότι φερόμουν στερεοτυπικά και υπενθύμισα στα παιδιά μου, ότι υπάρχουν πολύ σημαντικότερα πράγματα από την εμφάνιση.
Και τότε ήρθε το πάρτι. Η κόρη μου πλέον δεν ήταν μωρό, αλλά ένα κορίτσι 11 ετών. Φορούσε μία ολόσωμη φόρμα σε σκούρο μπλε χρώμα και ήταν ενθουσιασμένη με το χορό και με την τούρτα. Ο κόσμος στο πάρτι ήταν ανάμεικτος: συγγενείς, φίλοι, αλλά και άγνωστοι στον παιδότοπο. Κάποια στιγμή έρχεται ένας κύριος περίπου 70 ετών, ένας κατά τα άλλα συμπαθής άνθρωπος με γλυκό πρόσωπο. Έστρεψε το βλέμμα του στην κόρη μου από την κορυφή ως τα νύχια και της είπε: «Είσαι πολύ ελκυστική, μικρή μου κυρία»
Τυπικά, αυτό το σχόλιό του θα μπορούσε να συγκαταλέγεται σε διάφορα άλλα κομπλιμέντα που έλαβαν και άλλες γυναίκες και κοριτσάκια στο πάρτι λίγο πριν. Όμως, εγώ ένιωσα κάπως άσχημα. Το χαμόγελο της κόρης μου έγινε περίεργο. Ξαφνικά, όλα γύρω της άρχισαν να αλλάζουν και να την κατακυριεύει ένα αίσθημα ντροπής και αμηχανίας.
Από την άλλη ο άνδρας που έκανε το κομπλιμέντο στην κόρη μου δεν φάνηκε να δείχνει παρόμοια δείγματα συστολής. Θαρρώ, πως στα μάτια του αυτό το σχόλιο δεν φάνταζε λάθος. Όμως, βλέποντας το πόσο άβολα ένιωσε η κόρη μου, εκνευρίστηκα πολύ. Δεν κατάλαβε, ότι την έκανε να νιώσει άσχημα;
Πραγματικά, πίστεψε, ότι εκφράζοντας την άποψή του για την εμφάνιση ενός παιδιού ήταν θα ήταν αποδεκτό; Δεν τον ρώτησα, φυσικά, όλα αυτά, απλά σιώπησα από διακριτικότητα και ευγένεια. Δεν ήθελα να τον κάνω να νιώσει άσχημα και φοβόμουν μην δημιουργηθεί επεισόδιο.
“Τι δίδαξα στην κόρη μου”
Το μόνο που έκανα αργότερα ήταν να απολογηθώ στην κόρη μου. Έβαλα σε προτεραιότητα την άνεση ενός άλλου πάνω από του παιδιού μου και ενδεχομένως τη δίδαξα να κάνει το ίδιο. Η κόρη μου κι εγώ μιλάμε συχνά για εκείνο το απόγευμα και στη συζήτηση συμμετέχουν ο άντρας μου και ο γιος μου. Έχουμε μοιραστεί πολλές άβολες εμπειρίες μου, όπως όταν στα 12 μου άκουσα κάποιον να φωνάζει «κοίτα το στήθος της» ή όταν στα 15 μου με άγγιξε κάποιος σε ένα καφέ.
Είπα στα παιδιά μου αυτές τις ιστορίες για να τοποθετήσω την εμπειρία της κόρης μου σε ένα πολιτιστικό και γενεαλογικό πλαίσιο. Για πολλά χρόνια, η κοινωνία ενθάρρυνε τις γυναίκες και τα κορίτσια να είναι συγκαταβατικές με τους άνδρες, ενώ ταυτόχρονα “κανονικοποιούσε” τον σεξισμό, την εργαλειοποίηση και την βία που συχνά βίωναν στα χέρια τους. Συνέπεια αυτού, είναι πολλές γυναίκες σήμερα να εξακολουθούν να δυσκολεύονται να εκφράσουν τη δυσφορία τους ή να αρνηθούν κάτι που δεν τους αρέσει, αρμόζει, ταιριάζει. Αυτό το περιστατικό ήταν μία καλή ευκαιρία να της διδάξω πώς να απαντά σε τέτοια σχόλια που την κάνουν να νιώθει αμήχανα.
Μερικές από τις φράσεις που της συνέστησα να λέει είναι οι εξής: “Δεν νιώθω άνετα με αυτό που είπατε”, “Δεν το βρίσκω αστείο” ή απλά ένα σκέτο “Όχι”.
Ακόμη αυτό το τελευταίο το θεωρώ δύσκολο. Η μονοσύλλαβη γενναιότητα μπορεί να υποδηλώνει αγενή χαρακτήρα, αλλά προτιμώ αυτήν την άβολη κατάσταση του να λες “Όχι” από τον τρόμο του τι μπορεί να ακολουθήσει σωπαίνοντας εντελώς.
Εξακολουθώ να μαθαίνω στην κόρη μου να μη χαμογελά σε οποιονδήποτε δεν θέλει ή να λέει “ευχαριστώ” σε ανεπιθύμητα σχόλια. Και αν κάποιος πει ότι δεν έχει καλούς τρόπους, είμαι εντάξει με αυτό. Δεν θα είναι ποτέ προτεραιότητα κάτι άλλο πέρα από εκείνη και την αξία της ως άνθρωπος».
Πηγή: Guardian
