«Η μαμά μου δεν ήταν ακριβώς αυτό που λέμε ενθουσιασμένη όταν άρχισε να βγαίνω με τον σύζυγό μου πλέον, Chris.
Παρά το γεγονός ότι ήμουν φανερά ερωτευμένη κάθε φορά που τον ανέφερα στις συζητήσεις μας μου άλλαζε θέμα και πολλές φορές ή μου έλεγε φράσεις τύπου «άνοιξε τα μάτια σου και δες τι κυκλοφορεί εκεί έξω.» Στην αρχή ήταν συγκρατημένη αλλά όσο πέρναγε ο καιρός και η σχέση μας δυνάμωνε άρχισε να γίνεται περισσότερο πιεστική.
Το παράξενο ήταν ότι ο Chris τα έκανε όλα σωστά. Ήταν ευγενικός, τρυφερός και το σημαντικότερο: μου φερόταν καλά. Η μητέρα μου όμως δεν μπορούσε να ξεπεράσει το γεγονός ότι ήταν σεφ, τις πολλές τρύπες στα αυτιά τους καθώς κι ότι δεν ήταν απόφοιτος Πανεπιστημίου (!), όπως εγώ. Στο στενόμυαλο κεφάλι της ήταν απλά ένα παιδάκι και όχι κάποιος με τον οποίο μπορεί μια γυναίκα να συνάψει σοβαρή σχέση.
Όταν ο Chris και εγώ αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί μετά από έναν χρόνο σχέσης και πάλι δεν άλλαξε συμπεριφορά. Αρνήθηκε να πατήσει το πόδι της στο διαμέρισμά μας παρόλο που μέναμε πολύ κοντά και μάλιστα μια φορά ζήτησε από σύζυγο της αδερφής μου να μου γνωρίσει κάποιον από τους φίλους του και μάλιστα μπροστά μου!
Ο Chris γνώριζε πολύ καλά την κατάσταση, ότι δηλαδή η μητέρα μου δεν τον συμπαθούσε αλλά ήταν απίστευτα υπομονετικός στα αγενή της σχόλια. Κι ενώ ο ίδιος έδειχνε ότι δεν τον νοιάζει, ενοχλούσε εμένα. Και μάλιστα με ενοχλούσε όλο και περισσότερο όσο πέρναγε ο καιρός.
Το ποτήρι ξεχείλισε στο γάμο τους ξαδέλφου μου και μάλιστα μπροστά σε όλους. Αφού η μαμά μου έκανε για άλλη μια φορά ένα σωρό αρνητικά σχόλια για τον Chris την τράβηξα από τους υπολοίπους και της είπα ότι πρέπει να σταματήσει. Εκείνη αρνήθηκε και τότε ένιωσα την υπομονή μου να χάνεται. Τσακωθήκαμε μπροστά σε όλους και οι σχέσεις μας ήταν τεταμένες για μήνες μετά από αυτό.
Τελικά οι επικρίσεις σταμάτησαν κυρίως επειδή η μαμά μου συνειδητοποίησε ότι δεν επρόκειτο να έχουμε καλή σχέση, αν συνέχιζε. Άρχισε να έρχεται πιο κοντά με τον Chris με την πάροδο του χρόνου αλλά και πάλι δεν είχε πειστεί ότι εκείνος ήταν ο ιδανικός για μένα.
Γύρισα μια μέρα σπίτι από την δουλειά και βρήκα την μαμά στο διαμέρισμά μας να μαγειρεύει με τον Chris. Γέλαγαν και κουβέντιαζαν και κάποια στιγμή μάλιστα τον αγκάλιασε!
Τι είχε συμβεί; Νωρίτερα την ίδια μέρα, ο Chris είχε ζητήσει από τους γονείς μου το χέρι μου. Προφανώς συνειδητοποιώντας ότι ο Chris έβλεπε σοβαρά το μέλλον της σχέσης μας έκανε την μαμά μου να καταλάβει πόσο υπέροχος και σοβαρός είναι.
Η συμπεριφορά της μητέρας μου δεν ήταν ακριβώς παράλογη. Σύμφωνα με την κλινική ψυχολόγο Kelly Tonelli, οι γονείς συνήθως αποδέχονται τον σύντροφο του παιδιού τους, εφόσον το άτομο αυτό δείξει διάθεση για δέσμευση, όπως μια πρόταση καλή ώρα! Ο χρόνος μπορεί επίσης να βοηθήσει στην επίλυση τυχόν προβλημάτων που έχει μια οικογένεια και να δημιουργήσει μια γενική αποδοχή ότι «είμαστε οικογένεια τώρα.»
Έχω πολλούς φίλους ήρθαν αντιμέτωποι με το ίδιο πρόβλημα και προφανώς όλοι κάναμε το ίδιο λάθος: προσπαθήσαμε πολύ σκληρά να συμπαθήσουν οι γονείς μας τους συντρόφους μας. Σύμφωνα με την Tonelli είναι σημαντικό τα πράγματα να μην εξαναγκάζονται. Εγώ μάλλον έκανα ακριβώς το αντίθετο αφού συχνά στις συζητήσεις μου με την μαμά ανέφερα πράγματα για τον Chris και έλεγα πόσο υπέροχος είναι και έψαχνα συνεχώς αφορμές για να τους αφήνω λίγο μόνους ώστε να πουν δυο κουβέντες παραπάνω. «Δεν μπορούν οι γονείς να κάνουν κάτι με το ζόρι», λέει η Tonelli.
Ευτυχώς τα πράγματα φτιάξανε. Η πρόταση σίγουρα βοήθησε, αλλά τώρα που είμαστε παντρεμένοι, η μαμά μου τον αντιμετωπίζει σαν να είναι γιος της. Έχει κάνει πολλές ευγενικές χειρονομίες, όπως το ότι έχει επισκεφτεί το εστιατόριο που δουλεύει και μιλάει με καλά λόγια στους άλλους για τη δουλειά του. Παρατηρώ επίσης ότι κάνει μικρά καθημερινά πράγματα που ευχαριστούν τον Chris όπως το να έχει πάντα στο ψυγείο της την αγαπημένη του μπύρα ή το ότι μπορεί να έρθει σπίτι μας για καφέ ακόμα κι όταν εγώ λείπω. Τώρα πλέον είμαι σίγουρη ότι είμαστε οικογένεια…
Σουζάνα»