Η οικογένεια για ένα παιδί (πρέπει να) είναι το μέρος όπου βρίσκει την ασφάλεια που έχει ανάγκη. Τη φροντίδα που αναζητά. Την ανιδιοτελή αγάπη, που όταν τη νιώθει γεμίζει συναισθηματικά, και όχι μόνο. Ο χώρος όπου αισθάνεται ελεύθερο. Οι βασικοί πυλώνες, δηλαδή, που είναι «υπεύθυνοι» για μια όσο το δυνατόν πληρέστερη ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη.
Οποιαδήποτε κι αν είναι η σύνθεσή της, ακόμη και πέρα από το κλασικό στερεότυπο του «μπαμπάς-μαμά-παιδί», η οικογένεια για κάθε παιδί είναι μια ζεστή αγκαλιά, ένα γλυκό χαμόγελο, χαρούμενοι άνθρωποι, ευτυχισμένες στιγμές, άτομα που φροντίζουν το ένα το άλλο.
Το περιβάλλον της σταθερότητας και της ασφάλειας, καθώς και η αίσθηση της αγάπης και της φροντίδας δεν έχουν μόνο ένα συγκεκριμένο «πρόσωπο». Το κάθε παιδί μπορεί να έχει το ζητούμενο σε μια οικογένεια που αποτελείται μόνο από μια μητέρα ή μόνο από έναν πατέρα, σε μια οικογένεια με αλλόθρησκους γονείς ή γονείς διαφορετικού χρώματος, σε ένα σπιτικό διαφορετικό από το δικό μας, ωστόσο, το ίδιο ζεστό και γεμάτο αγάπη και ασφάλεια όσο το δικό μας.
Αυτό, άλλωστε, δεν είναι το ζητούμενο; Το μόνο που έχει ανάγκη ένα μικρό παιδί είναι η αγάπη, η φροντίδα και η ασφάλεια. Τι σημασία έχει ποιος τα παρέχει όλα αυτά, όταν το παιδί τα λαμβάνει στο μέγιστο βαθμό; Και όταν στην ουσία μεγαλώνει πραγματικά ευτυχισμένο;
Η δημιουργία χαρούμενων και ευτυχισμένων ανθρώπων, δεν περιορίζεται σε στεγανά και κοινωνικά στερεότυπα. Μήπως ήρθε η ώρα, λοιπόν, οι γονείς να μιλήσουν στα παιδιά τους για την διαφορετικότητα, τον ρατσισμό και την κοινωνική απομόνωση; Όσο δύσκολο κι αν ακούγεται, μπορεί να γίνει με ευχάριστο τρόπο. Όπως, για παράδειγμα, το διάβασμα ενός βιβλίου. Και για την ακρίβεια, του νέου βιβλίου της Κατρίνας Τσάνταλη «Οικογένεια είναι…», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα.
Με πολύ εύστοχο τρόπο η συγγραφέας αγγίζει αυτά τα ευαίσθητα θέματα με αμεσότητα και γλαφυρότητα, παρουσιάζοντας στην ουσία ότι το διαφορετικό, και στην προκειμένη περίπτωση μια διαφορετική οικογένεια από του παιδιού μας, δεν είναι αρνητικό, αλλά μόνο διαφορετικό.
Κανένα παιδί δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι περιθωριοποιημένο, επειδή απλώς η οικογένειά του έχει διαφορετική σύνθεση από της δικής μας. Κάτι που όλοι οι γονείς πρέπει να περάσουν στα παιδιά τους, τα οποία είναι «σχεδιασμένα» μόνο για να αγαπούν. Όχι να περιθωριοποιούν, ούτε να απορρίπτουν ή να εκφοβίζουν.
Ο σεβασμός στη διαφορετικότητα, καθώς και ο εστιασμός στην αγάπη και τη φροντίδα, κάποιες από τις πιο δυνατές αξίες σε μια οικογένεια, είναι και τα ηχηρά μηνύματα που περνάει το «Οικογένεια είναι…», βοηθώντας τους γονείς να δημιουργήσουν χαρούμενους ανθρώπους, με ελεύθερες ψυχές που αποδέχονται το διαφορετικό, χωρίς να το κρίνουν ή να το περιθωριοποιούν.