Έχετε παρατηρήσει μια επιθετική συμπεριφορά στο παιδάκι σας, ειδικότερα απέναντι στα μικρότερά του αδέρφια ή μήπως η δασκάλα στο νηπιαγωγείο συχνά κάνει λόγο για επιθετική συμπεριφορά του παιδιού απέναντι στα άλλα παιδάκια;
Τα μικρά παιδιά είναι επιρρεπή στην σχέση αιτίας και αποτελέσματος και αναρωτιούνται «Αν το κάνω αυτό τι θα συμβεί; » Συχνά επίσης χρησιμοποιούν τα μόνα «εργαλεία» που έχουν στη διάθεσή τους. Παρ’ όλα αυτά , η επιθετικότητα και η βίαιη συμπεριφορά δεν είναι το «εισιτήριο» για να πάρει κανείς αυτό που θέλει και αν δεν παρέμβετε τώρα ως γονείς όσο το παιδί θα μεγαλώνει και θα έχει αυτή τη συμπεριφορά θα πράγματα θα γίνονται χειρότερα. Εδώ είναι μερικοί τρόποι για να «σβήσετε» την επιθετικότητα από την ατζέντα του!
Τι να κάνετε αν το παιδί χτυπάει και δαγκώνει
Ζητήστε ένα time-out. Αν δείτε ότι το παιδί χτυπάει, δαγκώνει ή φτύνει κάποιο άλλο παιδάκι, ζητήστε του να σταματήσει αμέσως αυτή την συμπεριφορά. Προσπαθήστε να μιλήσετε ήρεμα, αλλά αν το παιδί σας δεν ακούει και δεν ηρεμεί πείτε : «Είσαι εκτός ελέγχου. Χρειάζεσαι χρόνο για να ηρεμήσεις.»
Μην απαιτήσετε εξηγήσεις
Όταν ζητάμε από ένα παιδί να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους έκανε κάτι λάθος σημαίνει ότι υπάρχουν φορές που επιτρέπεται να συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Αν για παράδειγμα τράβηξε τα μαλλιά της αδερφής του μην τον ρωτήσετε «Γιατί τράβηξες τα μαλλιά της Μαρίας;» γιατί όποιος κι αν ήταν ο λόγος δεν επιτρέπεται αυτή η συμπεριφορά. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά θα μάθουν ότι ο κόσμος είναι δίκαιος και πως όταν κάνουμε κάτι άδικο πρέπει να το διορθώσουμε.
Προσπαθήστε να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας
Μερικά παιδιά θέλουν απλά την προσοχή στραμμένη πάνω τους, ακόμα κι αν είναι για κάτι κακό. Αν λοιπόν φρικάρετε το παιδί ναι μεν θα καταλάβει ότι αυτό που έκανε δεν ήταν σωστό αλλά θα καταγράψει και στην μνήμη του αντίδρασή σας (ότι κατάφερε να σας κεντρίσει την προσοχή) και προφανώς θα το ξανακάνει.
Παρατηρήστε πώς αντιδρά το παιδί στα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων
Τα μικρά παιδιά έχουν περιορισμένη αντίληψη του πώς η συμπεριφορά τους επηρεάζει τους άλλους. Πρέπει όμως να γνωρίζουν πώς αισθάνθηκε ο φίλος τους όταν τον κλώτσησε. Πείτε για παράδειγμα: «Ο Κωνσταντίνος πόνεσε και στεναχωρήθηκε πολύ που τον χτύπησες.» Το ξύλο δεν είναι η λύση.
Βοηθήστε το παιδί να ηρεμήσει
Τα μικρά παιδιά να πάρει εξίσου αναστατωμένα με τους ενήλικες όταν χάνουν τον έλεγχο. Αφού αφήσετε να περάσει λίγη ώρα, μιλήστε στο παιδί με έναν συμπονετικό τρόπο. Αυτό βοηθά τα παιδιά να κατανοήσουν τα συναισθήματά τους και να μάθουν τι τους στιγματίσει.
Γιατί χρειάζεται να ζητήσει συγγνώμη
Αν βλέπετε το παιδί να μουρμουράει τη συγνώμη του άθελα, μπορεί να σκέφτεστε ότι είναι άσκοπο να του ζητάτε να τη λέει. Άλλωστε πόσο να την εννοεί σε αυτή την ηλικία; Μπορεί λοιπόν ακόμη να μην το αντιλαμβάνεται πλήρως όμως είναι καλή ιδέα να λέει συγνώμη από μικρή ηλικία και να τη δουλεύει από τώρα στο μυαλό του. Πείτε του ότι πρέπει να ξέρει να ζητάει συγνώμη διότι αυτό σημαίνει ότι αντιλαμβάνεται ότι η συμπεριφορά του ήταν λάθος. Εξηγήστε του ότι ναι μεν μπορεί να αισθάνεται άσχημα όταν το κάνει αλλά είναι σημαντικό να ενημερώνει τους ανθρώπους ότι λυπάται για αυτό που έκανε.
Όταν το παιδί είναι το «θύμα»
Το πιθανότερο είναι να σας έχει τύχει στην παιδική χαρά να δείτε επιθετικά παιδάκια να σπρώχνουν ή να δαγκώνουν άλλα παιδάκια ή ακόμα και το δικό σας και οι μαμάδες να παρακολουθούν ατάραχες το συμβάν. Παρόλο που δεν είναι δική σας δουλειά να διδάξετε στους άλλους πώς να πειθαρχήσουν τα παιδιά τους, είναι βέβαιο ότι αυτή η συμπεριφορά σας εκνευρίζει. Τι μπορείτε λοιπόν να κάνετε;
Κατ ‘αρχάς, αναφέρετε το πρόβλημα στην άλλη μαμά με απλά λόγια: «Το παιδί σας δάγκωσε την κόρη μου. Μπορείτε να με βοηθήσετε;» Όταν τα παιδιά ηρεμήσουν ενθαρρύνετε να κάνουν κάτι μαζί. Μπορείτε να πείτε για παράδειγμα: «Ας κάνουμε κάτι όλοι μαζί. Τι θα λέγατε να χτίσουμε κάστρο στην άμμο;» Όταν τα παιδιά είναι απασχολημένα με κάτι δημιουργικό και διασκεδαστικό, συνεργάζονται καλά μεταξύ τους.
Κι αν αυτό δεν λειτουργεί;
Μπορείτε πάντα να αποχωρήσετε όταν τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα, πόσο μάλλον αν η άλλη μαμά δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία σε τέτοιου είδους περιστατικά και δεν θεωρεί το δάγκωμα π.χ μεγάλη υπόθεση.