Η αγάπη μιας μητέρας για τα παιδιά της είναι το καύσιμο της. Την κρατά να συνεχίζει. Ακόμα και όταν είναι κουρασμένη, εντελώς καταβεβλημένη ή κλαίει.
Συνεχίζει. Ακόμα και όταν το άγχος της είναι τόσο που είναι σε θέση να προβλέψει κάθε πιθανό τρόπο που μπορεί ναχτυπήσει το παιδί της στο πάρκο και τα αφήνει να το απολαύσουν.
Συνεχίζει. Ακόμα και όταν η κατάθλιψή της είναι τόση που αισθάνεται να την πιέζει αναγκάζοντάς την να μείνει στο κρεβάτι, το κλάμα του νεογέννητου που την χρειάζεται την σηκώνει αμέσως επάνω.
Συνεχίζει. Ακόμα και όταν η ζωή της αλλάζει, οι σχέσεις αποτυγχάνουν, τα οικονομικά δεν είναι σταθερά ή αντιμετωπίζει τη θλίψη.
Συνεχίζει. Τις καλές μέρες.
Συνεχίζει. Τις κακές μέρες.
Συνεχίζει. Τις κουρασμένες μέρες.
Συνεχίζει. Τις θλιβερές μέρες.
Συνεχίζει…
Και η αγάπη της δεν είναι τέλεια. Την θυμώνει και φωνάζει από φόβο. Την κάνει να ανησυχεί. Αλλά είναι το πιο ισχυρό κομμάτι της, αυτή η αγάπη για τα παιδιά της. Είναι ισχυρό και άνευ όρων.
Και αυτό την κρατάει να συνεχίζει. Ό,τι και να γίνει. Πάντα…
Πηγή: livingfullaftered