Μια γιαγιά ανοίγει την καρδιά και το μυαλό της και εξομολογείται…
“Τα κατάφερα. Άλλη μια μέρα πέρασε παρέα με τα εγγόνια μου.
Θα πρέπει τώρα να μαζέψω όλα τα παιχνίδια από το χαλί, να βγάλω τη χρυσόσκονη από τα μαλλιά μου (αν και νομίζω ότι θα με ταλαιπωρήσει όλη την εβδομάδα), να τακτοποιήσω γενικότερα το σπίτι και να ανακτήσω τις δυνάμεις μου ώστε να υποδεχτώ και πάλι αύριο τα εγγόνια μου χαρούμενη και ξεκούραστη για άλλη μια μέρα babysitting.
Αισθάνομαι εξαντλημένη. Αλλά μην με παρεξηγείτε, είμαι ευτυχισμένη. Λατρεύω το κάθε λεπτό μου περνάω με τα εγγόνια μου και δεν θα το άλλαζα με τίποτα στον κόσμο.
Εντάξει όχι το κάθε λεπτό, αλλά το μεγαλύτερο χρόνο που περνάμε μαζί.
Εκτός από εκείνα τα ξεσπάσματα. Και τα κλάματα όπως τότε που ήθελαν να παίξουν με την ηλεκτρική σκούπα και τα Lego. Και το γεγονός ότι πρέπει πάντα να έχω κοινό ακόμη και στην τουαλέτα.
Αλλά ως επί το πλείστον, λατρεύω την κάθε στιγμή που περνάω με τα εγγόνια μου.
Υπάρχουν μόνο μερικά πράγματα που θα ήθελα να ξέρουν όλοι οι γονείς. Μερικά σημεία τα οποία θα μπορούσαν να κάνουν ευκολότερη την επικοινωνία μεταξύ μας και να καταλάβουμε ορισμένα πράγματα ο ένας για τον άλλον ενώ όλοι μαζί μοιραζόμαστε αυτή τη νέα εμπειρία με τα παιδιά – εσείς ως γονείς και εμείς ως γιαγιάδες.
- Όταν εγώ πήγαινα στο σπίτι της γιαγιάς μου (ναι πριν πολλά πολλά χρόνια) ήμουν ευτυχής που είχα την ευκαιρία να παίξω με ένα κουτί από χαρτόνι και ένα αρκουδάκι για τουλάχιστον τέσσερις ώρες. Αυτό δεν φαίνεται να ισχύει και με τα παιδιά σας που είναι συνέχεια με μια συσκευή smartphone ή tablet στο χέρι. Οι μοναδικές ταμπλέτες που υπάρχουν στο δικό μου σπίτι είναι μικρές και άσπρες και βρίσκονται κλειδωμένες στο ντουλάπι με τα φάρμακα ώστε τα παιδιά να μην έχουν καμία πρόσβαση.
- Ναι στο πρώτο μας εγγόνι δίνουμε μόνο βιολογικά και σπιτικά φαγητά, αλλά πιστέψτε μας όταν τα παιδιά γίνουν 2 ή 3 θα φάνε και τηγανητές πατάτες και γαριδάκια και καραμέλες. Και πιστέψτε μας θα είναι μια χαρά.
- Χρειάζομαι τουλάχιστον μια εβδομάδα για να ανακάμψω όταν τα εγγόνια μου έρχονται να μας επισκεφθούν για μια μέρα. Αν δεν σημαίνει ότι δεν θέλω να τα κρατήσω ή ότι είμαι εγωίστρια και δεν θέλω να τα δω. Κάθε άλλο! Είμαι απλά κάποιας ηλικίας και δεν έχω τις ίδιες αντοχές που είχα στα νιάτα μου.
- Φυσικά και δίνω μεγάλη σημασία σε όλα αυτά που μου λέτε να κάνω και σε όσα να μην επιτρέπω όταν είμαι με τα παιδιά στο σπίτι αλλά πιστέψτε με, κάποιο θα αγνοήσω γιατί είναι τα εγγόνια μου, είναι η αδυναμία μου και δυσκολεύομαι να τους χαλάω τα χατίρια.
- Πιστεύω ότι όλα τα μικρά παιδάκια εκπαιδεύονται όπως τα σκυλάκια: πρέπει να πηγαίνουν μια μεγάλη βόλτα κατά τη διάρκεια της ημέρας ώστε να εκτονώνουν την ενέργειά τους, να ανταμείβονται για την καλή συμπεριφορά και να επιτρέπεται να κουρνιάζουν στον καναπέ στην αγκαλιά ενός αγαπημένου προσώπου, έστω κι αν είναι αργά.
- Μπορεί να σας φαίνεται περίεργο που γκρινιάζω όταν καμιά φορά μου λέτε να κρατήσω το παιδιά αλλά δεν είναι επειδή είμαι περίεργη. Μη νομίζετε ότι επειδή δεν δουλεύω, δεν έχω και τι να κάνω. Έχω να φροντίσω το σπίτι, έχω τα χόμπι μου, την κοινωνική ζωή μου και τον μπαμπά σας ασφαλώς να φροντίσω. Οπότε αν με βλέπετε να διστάζω καμιά φορά όταν μου λέτε να κάνω babysitting, δεν είναι επειδή δεν θέλω, αλλά επειδή δεν προλαβαίνω.
- Δεν χρειάζεται κάθε φορά να μου λέτε να μην δίνω σοκολάτες, κέικ, καραμέλες, γλειφιτζούρια και παγωτό στα παιδιά. Ξέρω πολύ καλά ότι η υπερκατανάλωση της ζάχαρης κάνει κακό επειδή έχω μεγαλώσει κι εγώ παιδιά!
- Θα κακομάθω τα εγγόνια μου είτε το θέλετε, είτε όχι. Είναι η δουλειά της γιαγιάς και θέλω να πιστεύω ότι είναι φυσιολογικό. Σε κάθε περίπτωση είναι επιστημονικά αδύνατο να γίνει κακομαθημένο ένα παιδάκι επειδή δέχεται πολύ αγάπη, αγκαλιές και φιλιά. Τώρα αν που και που τους δίνω και κανένα παιχνιδάκι ή σοκολατάκι, τι πειράζει;
- Τέλος, είμαι καλύτερη από την άλλη τους γιαγιά. Αυτό είναι σίγουρο!”.
