Τις περισσότερες φορές αντιδρούμε με βάση τις δικές μας ανάγκες και τη δική μας ψυχική κατάσταση χωρίς να σκεφτόμαστε τι ακριβώς ζητάμε από το παιδί μας.
«Πώς θα αντιδρούσα εγώ;»: Είναι μία πολύ απλή ερώτηση πριν αντιδράσεις για να καταφέρεις να «μπεις λιγάκι στα παπούτσια» του παιδιού σου. Για να καταφέρεις να αντιληφθείς την ανάγκη του και να αντιδράσεις με μεγαλύτερη κατανόηση κι ενσυναίσθηση.
Σύμφωνα με τη Λένα Ταβαντζή, ψυχοθεραπεύτρια και σύμβουλο γονέων, πώς θα νιώθαμε αν ήμασταν στη θέση του παιδιού μας και πέφταμε, χτυπούσαμε με τη μαμά ή τον μπαμπά να μας λένε: «έλα, σήκω δεν έπαθες τίποτα» ή μας αγκάλιαζε και ρωτούσε «πώς είσαι αγάπη μου;»
Πώς θα νιώθαμε, αν ήμασταν στη θέση του παιδιού μας και η μαμά (ή ο μπαμπάς) μας είχε δουλειά ενώ εμείς θέλαμε να παίζαμε μαζί τους και μας έλεγε «πήγαινε στο δωμάτιό σου, έχω δουλειά, άσε με λίγο ήσυχη ή μας έλεγε κάτι σαν «ναι μωρό μου, θέλω κι εγώ να παίξω πολύ μαζί σου. Μπορούμε να το κάνουμε σε λιγάκι που θα τελειώσω τη δουλειά μου; Μπορείς να κάτσεις δίπλα μου και να ζωγραφίσεις έως τότε. Τι λες;»
Άραγε πώς νιώθαμε, όταν ήμασταν στη θέση του παιδιού μας και η δική μας μαμά (ή μπαμπάς) δεν αναγνώριζε τις δικές μας ανάγκες και μας έκανε να αισθανόμαστε άσχημα για αυτές;
Ας κάνουμε, λοιπόν, την ερώτηση «πώς θα ένιωθα εγώ, αν…» μέσα μαςς πριν αντιδράσουμε σε αυτό που σου φέρνει το παιδί μας και ας βρούμε τον τρόπο που μας ταιριάζει για να ανταποκριθούμε σε κάθε περίπτωση. Ας γίνουμε ο γονέας που είχαμε ανάγκη, όταν ήμασταν παιδιά.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
