Η Disney/Pixar μάς έχει συνηθίσει σε ταινίες που συγκινούν και μεταδίδουν στα παιδιά σπουδαία μηνύματα ενσυναίσθησης, συμπερίληψης και κατανόησης σχετικά με διάφορα θέματα. Ένα από αυτά είναι και ο αυτισμός.
Δύο υπέροχα animation μικρού μήκους αποτυπώνουν με έναν μεταφορικό, αριστοτεχνικο τρόπο τα όσα αντιμετωπίζουν οι γονείς, που μεγαλώνουν ένα παιδί με αυτισμό, αλλά και την αξία της συμπερίληψης, της αποδοχής και της φιλίας με αυτά τα παιδιά, χωρίς να νιώθουν παραγκωνισμένα.
“Float”
Στην ταινία ένας πατέρας παίζει στην αυλή του σπιτιού του με το παιδί του, όταν εκείνο ξεκινά να αιωρείται. Ο πατέρας, πανικόβλητος, αρπάζει το παιδί και τρέχει μέσα στο σπίτι, προσπαθώντας να το προστατεύσει από τα αδιάκριτα βλέμματα των περαστικών.
Όταν, κάποια στιγμή, πατέρας και γιος βγαίνουν βόλτα στο πάρκο, ο πατέρας προσπαθεί με κάθε τρόπο να κρύψει την ιδιαιτερότητα του γιου του, καθηλώνοντάς τον στο έδαφος. Οι ιδιαίτερες ικανότητες του παιδιού, όμως, δεν μένουν για πολύ κρυφές και ο πατέρας αναλαμβάνει δράση.
Η ταινία είναι μια δημιουργία του δημιουργού animation και σκηνοθέτη, Bobby Rubio, και αποτελεί φόρο τιμής στον γιο του Rubio, ο οποίος ανήκει στο φάσμα του αυτισμού. Ο ίδιος ο δημιουργός παραδέχεται πως του πήρε αρκετό καιρό να μιλήσει για την ιστορία της οικογένειάς του, αλλά -τελικά- ένιωσε την ανάγκη να μοιραστεί την εμπειρία του.
Το “Float” στέλνει σε όλους τους γονείς το μήνυμα πως το μόνο που χρειάζονται τα παιδιά με ειδικές ανάγκες είναι αγάπη και αποδοχή.
Η ταινία κλείνει με μια αφιέρωση του δημιουργού στον γιο του:
«Σε ευχαριστώ που με έκανες καλύτερο μπαμπά. Αφιερωμένο με αγάπη και κατανόηση σε όλες τις οικογένειες με παιδιά που θεωρούνται διαφορετικά».
«Loop»
Στην ταινία «Loop» της Pixar για πρώτη φορά πρωταγωνιστεί ένα έφηβο κορίτσι στο φάσμα του αυτισμού με αλαλία.
Μέσα στα 9 λεπτά της υπέροχης αυτής ταινίας παρακολουθούμε δύο παιδιά σε ένα κανό, στις εγκαταστάσεις κάποιου κάμπινγκ, να έχουν απομακρυνθεί από την όχθη και να πασχίζουν να προχωρήσουν προς αυτή. Κατά την προσπάθειά τους αυτή, το αγόρι μιλά ακατάπαυστα, ενώ το κορίτσι καθόλου. Οπότε κανείς από τους δύο δεν είναι ιδιαίτερα χαρούμενος που έχει εγκλωβιστεί με τον άλλον στην ίδια βάρκα.
Στην αρχή του «ταξιδιού» τους μοιάζουν να είναι πολύ μακριά ο ένας από τον άλλον. Στην πορεία, όμως, συνειδητοποιούν, ότι υπάρχει τρόπος να επικοινωνήσουν και να δουν τον κόσμο ο ένας μέσα από τα μάτια του άλλου.
