«Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου σκεφτόμουν ότι θα θηλάσω το μωρό μου μέχρι να γίνει ενός έτους.
Και η αλήθεια είναι ότι ντρέπομαι να το παραδεχτώ αλλά κρυφά μέσα μου είχα αρνητική άποψη για όσες γυναίκες αποφασίζουν να μην θηλάσουν το μωρό τους. Έλεγα μα πώς είναι δυνατόν να μη θέλουν το καλύτερο για το μωρό τους; Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι;
Όλα αυτά άλλαξαν μόλις απέκτησα τον γιο μου. Γιατί όπως αποδείχθηκε ο θηλασμός μπορεί να γίνει πραγματικά δύσκολος.
Μόλις πήρα αγκαλιά τον Μάρσαλ για να τον θηλάσω για πρώτη φορά, ένιωσα ένα πόσο πραγματικά αφόρητο. Απευθύνθηκα σε έναν σύμβουλο θηλασμού, αλλά ο πόνος πραγματικά δεν υποχωρούσε κι ας είχαν περάσει ήδη δύο εβδομάδες. Δεν είχα επίσης καμία ιδέα και δεν ήμουν καθόλου προετοιμασμένη για τον χρόνο που έπρεπε να αφιερώσω στον θηλασμό τον πρώτο μήνα. Ήταν περίπου 45 λεπτά (κάθε φορά) την πρώτη εβδομάδα και στη συνέχει γίνανε 90 τα λεπτά με διαλείμματα! Κατέληξα να παρακολουθώ τηλεόραση κατά τη διάρκεια του θηλασμού για να καταστείλω την πλήξη!
Όπως ο Μάρσαλ μεγάλωσε γινόταν και πιο εύκολο. Δεν χρειαζόταν να είμαι διαθέσιμη όλο το 24ωρο καθώς έτρωγε μόνο κάθε τρεις ώρες αλλά μετά ήρθα αντιμέτωπη με μια νέα απογοήτευση: την άντληση γάλακτος! Η άντληση είναι ότι χειρότερο! Ο Μάρσαλ έπινε περίπου 175 – 225 ml γάλα, όταν ήταν τριών μηνών και αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να αντλώ γάλα περίπου 2 – 3 φορές την ημέρα. Τα διάφορα συμπληρώματα γάλακτος με βοήθησαν στην αρχή αλλά μετά είδα ότι το γάλα μου άρχισε σταδιακά να μειώνεται! Βρισκόμουν σε έναν συνεχή πανικό για το εάν έχω αρκετό γάλα για να ταΐσω το μωρό μου και δεν μπορούσα να αντλήσω περισσότερο γάλα για να έχει για παράδειγμα ο Μάρσαλ για την επόμενη μέρα . Στον τέταρτο μήνα θηλασμού ένιωθα σας να ήμουν παγιδευμένη σε μια φυλακή θηλασμού!
Έχω ακούσει πολλές ιστορίες θηλασμού κι έτσι άρχισα να ψάχνω εναλλακτικές λύσεις. Αποφάσισα να του δώσω γάλα εμπορίου σε συνδυασμό με το μητρικό. Παρά το γεγονός ότι στην αρχή ένιωθα τύψεις όταν έβλεπα ότι το μωρό τρώει καλά το άγχος μου άρχισε να εξαφανίζεται. Για τους επόμενους μήνες έκανα ότι μπορούσα και γέμιζα τα μπουκάλια μισό γάλα ξένο μισό μητρικό.
Τελικά το μισό μισό ήταν τόσο απελευθερωτικό που άρχισα να το απολαμβάνω. Η συναισθηματική σύνδεση με το μωρό μου γνωρίζοντας ότι κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να έχει το καλύτερο ξεκίνημα με έκανε να αισθάνομαι σίγουρη ως μητέρα. Το καλύτερο ήταν όταν ο Μάρσαλ άρχισε να κοιμάται για πολύ περισσότερες ώρες τη νύχτα.
Μέχρι τους 7 μήνες λοιπόν κατάφερα να τον θηλάσω. Όταν σταμάτησα την άντληση γάλακτος, ήταν ίσως η καλύτερη μέρα της ζωής μου. Έχουν περάσει πλέον 9 μήνες από τότε που σταμάτησα τον θηλασμό και έχω πλέον καταλάβει ότι σταμάτησα για τους εξής λόγους: επειδή αισθάνθηκα ότι ήρθε η ώρα να πάρω το σώμα μου πίσω, επειδή είχα χάσει την λίμπιντό μου και έπρεπε να την ξαναβρώ και επειδή έβλεπα ότι και ο Μάρσαλ ενδιαφερόταν όλο και λιγότερο.
Δεν ξέρω αν θα κάνω κι άλλο παιδί, αν όμως γίνει το σίγουρο είναι ότι θα θελήσω και πάλι να το θηλάσω, ακόμα κι αν η πρώτη μου εμπειρία δεν ήταν απολύτως θετική. Ένας γονιός πρέπει μεν να κάνει θυσίες αλλά όχι τόσες πολλές ώστε να μην γίνει δυστυχισμένος και κατ’ επέκταση κακός γονιός. Νομίζω ότι η εξεύρεση μιας ισορροπίας μεταξύ της ευεξίας του μωρού σας και της δική σας, είναι το ιδανικό.
Σάρα»