Η εικόνα μίας εγκύου πάντα μας προκαλεί γλυκά συναισθήματα, καθώς φιλοξενεί μία νέα ζωή μέσα της. Την ίδια στιγμή, στα social media βλέπουμε συχνά φωτογραφίες με μέλλουσες μαμάδες, διάσημες ή μη, να ποζάρουν με τις φουσκωμένες κοιλίτσες τους, με όμορφα ρούχα εγκυμοσύνης και -όχι άδικα- χαρούμενα πρόσωπα.
Μία μαμά, ωστόσο, μας καλεί να δούμε την αθέατη πλευρά της εγκυμοσύνης και να κοιτάξουμε πίσω από όλα αυτά, καθώς δεν είναι λίγες οι γυναίκες που δεν βιώνουν το ίδιο όμορφα την περίοδο της αναμονής του μωρού τους.
«Είναι κάτι που βλέπω συχνά… Μία λαμπερή εγκυμονούσα με τους πάντες γύρω της να ασχολούνται μαζί της. Εντελώς άγνωστοι άνθρωποι ανοίγου τις πόρτες για εκείνη. Οι τέλειες φωτογραφίες μητρότητας με τα like στο Facebook και το Instagram να πέφτουν βροχή, τα σχόλια για το πόσο λαμπερή και όμορφη είναι να δίνουν και να παίρνουν, ενώ όλοι να εκδηλώνουν την ανυπομονησία τους για τη γέννηση του μωρού. Έχω δει όλα αυτά να συμβαίνουν σε κάθε εγκυμοσύνη, ακόμη και στη δική μου. Όμως αυτό που ουδείς ποτέ αναγνωρίζει είναι η αλήθεια: η εγκυμοσύνη είναι δύσκολη. Και το να δίνουμε μία ρομαντική διάσταση σε αυτό μπορεί να αποδειχθεί ακόμη και επιβλαβές.
Ζούμε σε μία κοινωνία, όπου επικρατεί μία εμμονική κατάσταση σχετικά με τις εγκύους. Μία γυναίκα μένει έγκυος και ξαφνικά όλοι είναι εκεί για εκείνη για τον έναν ή τον άλλο λόγο, είτε για την κοιλιά της ή τον ενθουσιασμό για το νέο μωρό. Τα μωρά εκ των πραγμάτων είναι το επίκεντρο μεγάλης προσοχής, συνεπώς δεν είναι κάτι το περίεργο και η έγκυες γυναίκες να τυγχάνουν μεγαλύτερης προσοχής από όση συνήθιζαν μέχρι τη στιγμή εκείνη. Ωστόσο, όλη αυτή η προσοχή που τείνει να ρομαντικοποιεί την εγκυμοσύνη μας, δεν είναι πάντα σωστή.
Γιατί δεν έχουν όλες οι γυναίκες την τέλεια εγκυμοσύνη. Και η πραγματική διάσταση που αρκετοί δεν γνωρίζουν, είναι ότι για πολλές γυναίκες η εγκυμοσύνη ήταν η πιο δύσκολη φάση της ζωής τους. Δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν, ότι η γυναίκα θυσιάζει ολόκληρο το σώμα της για ένα άλλο πλάσμα. Πρήξιμο, πόνοι, καούρες.. Προσωπικά, δεν είχα συνειδητοποιήσει ποτέ αυτά τα πράγματα μέχρι που έμεινα έγκυος και για στιγμιαία ένιωσα ντροπή για το πόσο χρόνο σπατάλησα ρομαντικοποιώντας την εγκυμοσύνη για κάθε γυναίκα γύρω μου.
Κι αυτό, διότι στην προκειμένη στιγμή δεν αντιλαμβανόμουν πόσα πράγματα έχει να διαχειριστεί μία έγκυος. Δεν μπορούσα να κοιτάξω πέρα από τις γλυκύτατες φωτογραφίες της εγκυμοσύνης, που έβλεπα στα social media και να ανανγνωρίσω όλα όσα αντιμετωπίζουν αυτές γυναίκες, όπως τα συμπτώματα, τις ανησυχίες, την αδυναμία οποιασδήποτε πρόβλεψης.
«Χρειαζόμουν μία φουσκωμένη κοιλιά για να γίνω ορατή;»
Η αλήθεια είναι, ότι ξοδεύουμε πολύ χρόνο δημιουργώντας μία ρομαντική κατάσταση γύρω από την εγκυμοσύνη, αφού δεν είναι τέλεια για αρκετές γυναίκες.
Πολλές τυγχάνουν αμέριστης προσοχής, ακόμη κι από αγνώστους περαστικούς. Θυμάμαι να είμαι έγκυος και να αναρωτιέμαι, αν αυτό ήταν που χρειαζόμουν για να με προσέξουν, να είμαι ορατή. Όλοι έβλεπαν τη φουσκωμένη μου κοιλιά, τις όμορφες φωτογραφίες μου. Κανείς όμως, δεν είχε δει τα δάκρυά μου, την επώδυνη μοναξιά μου. Κανείς δεν με ερώτησε ποτέ πώς πραγματικά βίωνα την εγκυμοσύνη μου.
Ένιωθα σαν να έπρεπε να διανύσω την εγκυμοσύνη μου με όμορφο και γλυκό τρόπο, έτσι ώστε να πείσω τον κόσμο, ότι μπορώ να γίνω μητέρα. Αλλά η εγκυμοσύνη δεν είναι πάντα όμορφη. Είναι δύσκολη. Για μένα προσωπικά, ήταν μία από τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής μου. Και αισθανόμουν πραγματικά ένοχη που ένιωθα έτσι. Ήθελα ένα παιδί. Υπέθετα, πως θα ήμομυν ενθουσιασμένη και γεμάτη χαρά. Αντ’ αυτού, όμως, γέμισα, άγχος. Θρηνούσα την χαμένη μου ταυτότητα. Ήμουν πολύ περισσότερες μέρες χάλια με ναυτίες και πολύ πολύ πολύ μόνη, παρά τα μηνύματα που λάμβανα και τον ενθουσιασμό που επικρατούσε γύρω μου.
Κανείς δεν ήταν δίπλα μου κάθε δευτερόλεπτο. Απλά απολάμβαναν τις φωτογραφίες μου. Πάθαιναν ντελίριο βλέποντας την κοιλιά μου να φουσκώνει. Αλλά, δεν μπορούσαν να καταλάβουν την αγωνία που είχα μέχρι τον επόμενο υπέρηχο για να διαπιστώσω, ότι εξακολουθούσε να χτυπά η καρδούλα του μωρού μου. Δεν είχαν να διαχειριστούν το γεγονός, ότι στράγγιζα μέρα με τη μέρα, ότι αγωνιούσα, αν θα περάσω το πρώτο τρίμηνο με ασφάλεια. Η εγκυμοσύνη είναι μία συνεχής αγωνία κάθε μέρα, αν θέλεις να πάνε όλα καλά.
Και το πιο δύσκολο από όλα, ήταν να προσπαθώ να βεβαιώνομαι, ότι το στρες μου δεν θα επηρέαζε το μωρό μου.
«Την επόμενη φορά που θα δείτε μία έγκυο, δείτε πέρα από την κοιλιά της»
Πριν προλάβετε να με αδικήσετε, σας λέω, ότι ήμουν πολύ χαρούμενη που ήμουν έγκυος, που θα ξεκινούσα μία οικογένεια με τον σύζυγό μου, πετούσα από ενθουσιασμό κάθε φορά που ένιωθα να κλωτσάει το μωεό. Χαμογελούσα, όταν έβλεπα το γιο μου στον υπέρηχο. Και ένιωθα ευλογημένη που θα γινόμουν μητέρα. Παρόλα αυτά, ακόμη και στις στιγμές απόλυτης χαράς είχα και τις μεταπτώσεις μου.
Αυτή είναι η ιστορία μου. Συνεπώς, πολλές μαμάδες παντού μπορεί να βιώνουν μία δύσκολη εγκυμοσύνη. Γιατί υπάρχουν και εγκυμοσύνες υψηλού κινδύνου. Υπάρχουν μαμάδες που βιώνουν αποβολές, άλλες που προσπαθούν χρόνια και περιμένουν πώς και πώς το μωράκι τους χωρίς να ξέρουν, αν τελικά θα το αποκτήσουν, άλλες ανησυχουν για την ανάπτυξή τους. Συν όλα εκείνα τα συμπτώματα που δίνουν χώρο στο σώμα μας για να φιλοξενήσει ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα.
Οι μαμάδες δεν χρειάζεται να έχουν μη ρεαλιστικές ιδέες για την εγκυμοσύνη. Χρειάζεται προσπάθεια. Την επόμενη φορά που θα δείτε μία εγκυμονούσα, μην εστιάσετε στην κοιλιά της ή το λαμπερό της δέρμα. Ρωτήστε τη πώς είναι, αν χρειάζεται κάτι. Δείτε πέρα από την κοιλιά ή τη λαμψη της και επιτρέψτε της να γνωρίζει, ότι δεν χρειάζεται να κουβαλά το “βάρος” μίας τέλειας εγκυμοσύνης.