Η καθημερινότητα μίας μητέρας με παιδιά αποτυπώθηκε με απόλυτη ειλικρίνεια
Μία μαμά το μόνο που θέλει να κάνει είναι ένα μπάνιο, αλλά το μικρό της παιδί, επιζητά συνεχώς την προσοχή της.
Μέσα από ένα υπέροχο κείμενο μία μαμά blogger αναδεικνύει τόσο τις δυσκολίες της μητρότητας, όσο και τις όμορφη στιγμές της.
«Η μαμά δεν έχει ποτέ χρόνο. Το μόνο που ήθελα ήταν να κάνω ένα ντους το πρωί. Αυτό και μόνο. Ξύπνησα με τη δίχρονη κόρη μου πάνω στο κεφάλι μου, ιδρωμένο και να μυρίζουν τα ούρα της.
Ο άνδρας μου ήταν στο ντους και ετοιμαζόταν για τη δουλειά. Ο σύζυγός μου ήταν στο ντους και ετοιμαζόταν για τη δουλειά. Σήκωσα τη μικρή από το κρεβάτι, τη σκούπισα, την έντυσα, ξύπνησα τα άλλα δύο παιδιά να τα ετοιμάσω.
Μέχρι να ετοιμαστούν όλοι οι υπόλοιποι, ο άνδρας μου κατέβηκε να φάμε πρωινό και η ώρα ήταν ήδη 8.20 το πρωί και στις 8.30 έπρεπε να φύγουμε όλοι.
Κι εγώ ήμουν με πιτζάμες και τα μαλλιά κότσο. Είχα μόνο δέκα λεπτά. Δέκα λεπτά να κάνω μπάνιο, να βουρτσίσω τα δόντια μου, να ντυθώ.
Δέκα λεπτά να ξυρίσω το μισό μου πόδι και να γίνω κάτι ευπαρουσίαστο.
Έτρεξα πάνω με τον ιδρώτα να τρέχει στο πρόσωπό μου. Άρχισα να βουρτσίζω τα δόντια μου, όταν η μικρή μου κόρη ήρθε στο δωμάτιό μου με κλάματα.
“Τι συμβαίνει μωρό μου;” Συνοφρυώθηκα για λίγο και είπα “έλα τώρα!”
“Θέλω τη μαμά μου” είπε, αγκαλιάζοντας τα πόδια μου τόσο σφιχτά που με το ζόρι μπορούσα να κουνηθώ.
Με άφησε να την απομακρύνω και να μπω στο ντους και γελούσε βλέποντάς με να κάνω μπάνιο βιαστικά, ενώ χόρευα για να τη διασκεδάσω.
”Θέλω τη μαμά μου” είπε, αγκαλιάζοντας τα πόδια μου τόσο σφιχτά που με το ζόρι μπορούσα να κουνηθώ. Με άφησε να την απομακρύνω και να μπω στο ντους και γελούσε βλέποντάς με να κάνω μπάνιο βιαστικά, ενώ χόρευα για να τη διασκεδάσω».
Έμεναν τέσσερα λεπτά. Σκουπίστηκα, ντύθηκα βιαστικά, και άπλωσα τζελ στα μαλλιά μου που ήταν ακόμη βρεγμένα. Πήρα την κόρη μου από το χέρι και κατεβήκαμε τρέχοντας μαζί τις σκάλες.
Αυτό που με ενοχλεί μερικές φορές είναι ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται ότι χρειάζομαι χρόνο για να νιώσω αρκετά καλά και αναζωογονημένη ώστε να ξεκινήσω τη μέρα μου.
Έχω μόνο δέκα λεπτά. Και ίσως ούτε αυτά. Τα μικρά παιδιά δεν μπορούν να μείνουν μόνα, ούτε για αυτά τα δέκα λεπτά.
Μια μέρα τα πράγματα θα είναι διαφορετικά, και το ξέρω ότι αυτό θα μου λείπει, αλλά για την ώρα αισθάνομαι ότι η μαμά δεν έχει ποτέ χρόνο.
Και κάποιες φορές, άποιες μέρες όπως εκείνη, με φέρνουν στα όριά μου».
Πηγή: Her View From Home
Κεντρική φωτό: This Mama Doodles
