Έχετε ακούσει ποτέ τη μαμά σας να μιλάει με τύψεις σχετικά με κάποιες αποφάσεις που πήρε όσον αφορά την ανατροφή σας;
Γενικότερα όλοι γονείς έχουν μετανιώσει για τουλάχιστον ένα πράγμα που έκαναν ή που δεν έκαναν κατά τη διάρκεια της ανατροφής των παιδιών τους και πολλές παραδέχονται ότι εάν τους δινόταν τώρα η ευκαιρία θα έκαναν τα πράγματα διαφορετικά. Ζητήσαμε από μαμάδες να μας πουν ποιες είναι οι μεγαλύτερες τύψεις που έχουν. Ιδού τα αποτελέσματα!
«Το παράκανα με τα βιβλία»
Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι περισσότεροι νέοι γονείς δεν γνωρίζουν τίποτα για την ανατροφή των παιδιών. Οι πρωτάρες μαμάδες όμως μάλλον το παρακάνουν και κυριολεκτικά «καταβροχθίζουν» τα βιβλία που γράφτηκαν για τα μωρά και την εγκυμοσύνη.
«Θυμάμαι ότι διάβαζα αυτά τα βιβλία ξανά και ξανά. Αλλά αυτό ακριβώς με έκανε να αισθάνομαι σαν μια αποτυχημένη, ειδικά όταν το μωρό μου δεν ακολουθούσε το πρόγραμμα ύπνου ή δεν αντιδρούσε καλά στο ελεγχόμενο κλάμα ή δεν έτρωγε την ποσότητα που ανέφερε το βιβλίο. Στο τέλος κατέληγα να βάζω κι εγώ τα κλάματα!», λέει μια μητέρα.
«Κοιτάζοντας πίσω, συνειδητοποιώ ότι έψαχνα για οδηγίες, αλλά τα μωρά δεν λειτουργούν έτσι. Γνωρίζουμε τα μωρά μας καλύτερα από κάθε συγγραφέα», συμπληρώνει τώρα η ίδια.
«Δεν έβαλα τα όρια που έπρεπε από νωρίς»
Το «όχι» χρειάζεται για να μάθουν και τα παιδιά ότι υπάρχουν όρια. «Το γεγονός ότι δεν μπορούσα να τους αρνηθώ πράγματα ακόμα κι όταν το έκανα δεν με παίρναν στα σοβαρά τα αγόρια μου και ξέρανε ότι είμαι ανοιχτή σε διαπραγματεύσεις», λέει η Μαρία.
«Τώρα όμως που βρίσκονται στην εφηβεία, το πληρώνω. Κοιτάζω πίσω και συνειδητοποιώ ότι και οι δύο πλευρές – γονείς και παιδιά – χρειάζονται όρια ώστε να γνωρίζουμε όλοι πού βρισκόμαστε», προσθέτει.
«Μακάρι να το είχα κάνει και να είχα πει: Ορίστε, εδώ είναι το χαρτζιλίκι σου και μπορείς να αγοράσεις ό,τι θέλεις με αυτό. Σήμερα ο μικρότερος γιος μου δεν το καταλαβαίνει και πιστεύει ότι τα χρήματα φυτρώνουν στα δέντρα», καταλήγει η ίδια.
«Δεν έχω αρκετές φωτογραφίες»
«Έχω μόλις τρία φωτογραφικά άλμπουμ των παιδιών μου» λέει μια μετανιωμένη μαμά και δεν είναι η μόνη.
«Άφησα στο σύζυγό μου την λήψη των φωτογραφιών από τις διακοπές μας στην εξοχή με το μωρό μια και τώρα έχουμε ελάχιστες» συμπληρώνει λυπημένα η Σοφία.
Μια άλλη μαμά, η Μπέτυ, λέει: «Ξέρω ότι έχουμε αρκετές φωτογραφίες, αλλά τώρα μετακομίσαμε και δεν έχω ιδέα που είναι! Δεν έχω καμία δικαιολογία!»
«Δεν παίζω αρκετά με τα παιδιά μου»
«Όταν έρχονται τα εγγόνια μου, δεν βλέπω την ώρα να γονατίσω στα πάτωμα και να παίξω μαζί τους μέχρι να κουραστούν», λέει μια γιαγιά. «Ωστόσο, θυμάμαι ότι δεν έκανα το ίδιο με τα παιδιά μου και αισθάνομαι τύψεις γι΄αυτό!»
Πράγματι, ενώ οι περισσότεροι γονείς είναι καλοί στο να παρακολουθούν τα παιδιά τους να παίζουν με τα αδέλφια, τους φίλους ή τους παππούδες τους, πολλοί στερούν από τον εαυτό τους αυτή την χαρά: να κάτσουν και να παίξουν με τα παιδιά τους.
«Όταν βλέπω την κόρη μου να τρέχει γύρω από τον κήπο, στην θάλασσα ή στον παιδότοπο με παιδιά της ηλικίας της πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται γιατί δεν έκανα κι εγώ το ίδιο μαζί της όταν ήταν μικρότερη», εξομολογείται η Νίκη.
«Ήμουν υπερπροστατευτική»
Μία στις πέντε μαμάδες παραδέχονται ότι υπήρξαν υπερπροστατευτικές με τα παιδιά τους κάποια στιγμή της ζωής τους.
«Είναι φυσικό να θέλω να προστατέψω τα παιδιά μου από κάτι που τα αναστατώνει αλλά στην πραγματικότητα χρειάζονται μερικά χτυπήματα για να αποκτήσουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και ελαστικότητα, τα οποία είναι πολύτιμα χαρακτηριστικά,” λέει η Σουζάνα. «Δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα μεγαλύτερα παιδιά μου είναι πιο ευαίσθητα συγκριτικά με τα μικρότερα που μεγάλωσαν πιο ανεξάρτητα.»
«Πάντα περίμενα το επόμενο ορόσημο και δεν απολάμβανα τη στιγμή»
«Μακάρι να ήμουν λιγότερο αγχωμένη και να απολάμβανα όλες τις στιγμές με το μικρό μου» λέει μια μαμά, της άποψη της οποίας όμως συμμερίζονται και πολλές άλλες.
«Ήμουν πάντα σε αναμονή για το επόμενο ορόσημο. Περίμενα δηλαδή ποτέ ο γιος μου θα βγάλει την πάνα και ο κόρη μου θα περπατήσει. Αργότερα περίμενα πότε ο γιος μου θα ανέβει επίπεδο στο καράτε και η κόρη να μπορεί να έρχεται μόνη της από το σχολείο στο σπίτι. Τώρα όμως νιώθω το αντίθετο και εύχομαι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω και να πατήσω το κουμπί παύσης. Μπορεί να ακούγεται κλισέ αλλά αλλά τα παιδιά μεγάλωσαν τόσο γρήγορα που αισθάνομαι ότι δεν απόλαυσα τις στιγμές όσο θα ήθελα εξαιτίας του άγχους μου», εξηγεί η Αθηνά.
«Ανησυχούσα για τις δουλειές του σπιτιού»
Πολλές μαμάδες μας λένε ότι φρίκαραν συνέχεια με την κατάσταση του σπιτιού. Όταν όμως υπάρχουν μικρά παιδιά στο σπίτι είναι λογικό να υπάρχει ακαταστασία. «Κοιτάζω πίσω και αναρωτιέμαι γιατί στο καλό ξόδεψα τόσο πολύ χρόνο για το νοικοκύρεμα κατά τη διάρκεια της ημέρας; Έχω πει στα παιδιά μου, που είναι πλέον μεγάλα, όταν κάνουν τα δικά τους παιδιά να επικεντρωθούν στην διασκέδαση και να μην ανησυχούν τόσο πολύ για τις δουλειές του σπιτιού», προσθέτει η Δέσποινα.
«Δούλευα πολλές ώρες ή δεν δούλευα καθόλου»
Οι εργαζόμενες μητέρες και εκείνες οι μαμάδες που επιλέγουν να κάτσουν σπίτι και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, φαίνεται ότι δεν γλιτώνουν τις τύψεις. Οι μεν αισθάνονται ότι δεν πέρασαν όσο χρόνο θα ήθελαν με τα παιδιά τους και αφοσιώθηκαν υπερβολικά στην καριέρα. Οι δε πάλι θεωρούν ότι μια αμειβόμενη εργασία έξω από το σπίτι βοηθάει την ψυχολογία της γυναίκας.
Αυτό που καταλαβαίνουμε εμείς είναι ότι οι ενοχές συμβαδίζουν με την μητρότητα!
