Ακούγοντας τη φράση «Δεν υπάρχει καρδιακός παλμός» διαλύθηκα, καθώς κρατούσα το χέρι του συζύγου μυ και έκλαιγα μέσα στον θάλαμο εξέτασης. Έχοντας μάθει από νεαρή ηλικία διάφορους τρόπους, με τους οποίους οικογένειες βιώνουν και διαχειρίζονται την απώλεα, ως ενήλικη ένιωσα να χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου και εντελώς μόνη.
Λίγες εμπειρίες ζωής είναι ανάλογες του πόνου της απώλειας μίας εγκυμοσύνης, της υπογονιμότητας και άλλων εμποδίων για την απόκτηση ενός παιδιού. Ως γυναίκα στα 30+ ένιωσα, τελείως ανήμπορη να διαχειριστώ αυτή τη φάση ζωής, καθώς βίωσα, όχι μία, αλλά δύο αποβολές, προτού φέρω στον κόσμο τελικά τα μωρά μου. Όταν ήμουν μικρότερη, αυτά τα θέματα της απώλειας κα της διαχείρισης του πόνου καλύπτονταν από μυστήριο, που θεωρούσα, ότι αφορά μόνο τον ενήλικο κόσμο και δεν είχα συζητήσει σχεδόν ποτέ.
Ευτυχώς, για τους νέους ανθρώπους αυτής της γενιάς η συζήτηση γύρω από την απώλεια έχει ξεκινήσει να αλλάζει. Μέσα σε λίγα χρόνια έχουμε δει όλο και περισσότερες οικογένειες να μοιράζονται την εμπειρία του ταξιδιού τους στη γονιμότητα, αλλά και αντίστοιχες εμεπειρίες απώλειας. Μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ειδήσεις, έρευνες, διάσημοι και πολλοί άλλοι είναι πρόθυμοι να μοιραστούν τις ιστορίες τους και να δημιουργήσουν ένα κλίμα ενσυναίσθησης και αλληλεγγύης για αυτές τις δύσκολες καταστάσεις.
Το επεισόδιο που με συγκίνησε
Χρόνια μετά τις δικές μου αποβολές, δεν νιώθω πια τόσο μόνη όσο στην αρχή, επειδή έχω ακούσει αμέτρητες ιστορίες από άλλες οικογένειες, γεγονός που με βοήθησε να καταλάβω, ότι ο δικός μας θρήνος, ενώ ήταν προσωπικός για εμάς, ήταν κάτι το κοινό με άλλους ανθρώπους.Κι ενώ πολλοί ενήλικες μπορεί ακόμη να ντρέπονται να συζητήσουν βιώματα απώλειας με παιδιά, εκείνα μπαίνουν σιγά σιγά στο κλίμα μέσω της ψυχαγωγίας. Για παράδειγμα, πολλοί φαν του παιδικού προγράμματος “Bluey” θα θυμούνται το επεισόδιο της 2ης σεζόν που αναφέρεται στην απώλεια μίας εγκυμοσύνης και ανοίγει την συζήτηση για την απώλεια, την αποβολή και τα «μωρά – ουράνια τόξα».
Ένα ακόμη επεισόδιο της ίδιας σειράς, της τρίτης σεζόν με τίτλο “Onesies” εξερευνεί το ταξίδι της γονιμότητας και πώς αυτό επηρεάζει τις σχέσεις με φίλους και μέλη της οικογένειας. Για πολλούς γονείς και τα παιδιά τους μία τέτοια αποτύπωση μπορεί να έχει εξαιρετική σημασία, βοηθώντας να κάνουν πιο φυσιολογική την ιστορία τους και να ρίξουν φως στα εμπόδια που αντιμετωπίζουν. Ως ενήλικες πολλοί από εμάς κατανοούν πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να γίνεις μάρτυρας του σπαρακτικού αυτού μονοπατιού της υπογονιμότητας φίλων ή μελών της οκογένειάς σου και να γνωρίζεις πώς να ελαφρύνεις τον πόνο τους.
Η ηρωίδα της σειράς, η Chili, δίνει φωνή σε αυτό, ΄οταν εξηγεί με υπομονή στην κόρη της, ότι η θεία Μπράντι θέλει κάτι παραπάνω, αλλά δεν μπορεί να το έχει. Αλλά δεν είναι κάτι που δεν μπορεί να συμβεί. Ενώ δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο τι βιώνει η Brandy (υπογονιμότητα; απώλεια μωρού; έντονη επιθυμία για οικογένεια;) από τον τρόπο που μιλά, αντιλαμβανόμαστε,΄οτι πρόκειται για μία μη εκπληρούμενη ευχή για κάτι που συνδέεται με παιδιά.
Παρακολούθησα αυτό το επεισόδιο ενώ χτένιζα τα μαλλιά της κόρης μου και δάκρυα πλημμύρισαν το πρόσωό μου. Συνειδητοποίησα, ότι βίωσα μία ανάλογη εμπειρία με τις ηρωίδες της σειράς. Στα χρόνια πριν και από την τρίτη (πρώτη επιτυχημένη) εγκυμοσύνη μου, βίωσα τον απόλυτο πόνο περιμένοντας με άδεια χέρια, ενώ άλλες γυναίκες γύρω μου καλωσόριζαν τα μωράκια τους Ένιωθα τόσο μόνη.
Όταν τελικά σφίξαμε στην αγκαλιά μας το πρώτο μας κοριτσάκι, έμαθα ένα άλλο είδος πόνου, αυτόν του να θέλω να μοιραστώ αυτήν την μακρά αναμονή για ένα παιδί με δικούς μου ανθρώπους που είχαν αποστασιοποιηθεί. Καθώς οι σχέσεις μου με του γύρω μου άλλαζαν, έμαθα να αναζητώ την έννοια της ενσυναίσθησης και της κατανόησης, όταν συναντιόμασταν με σιωπή ή απουσία, ενώ αγαπημένα πρόσωπα συνέχιζαν να περιηγούνται στα δικά τους μονοπάτια προς τη γονεϊκότητα. Τα μηνύματα που έστειλα έμειναν αναπάντητα, οι κλήσεις δεν απαντήθηκαν ποτέ και οι ημερομηνίες για καφέ επαναπρογραμματίστηκαν όταν «κάτι προέκυψε».
Η Bluey ήταν μά σειρά που θα συστήσω σε πολλούς γονείς και θα ευχηθώ να ακολουθήσουν το παράδειγμά της κι άλλες σειρές, συνεχίζοντας να παρουσιάζουν ανάλογες εμπειρίες, που είναι βγαλμένες πραγματικά από τη ζωή.
Ως μαμά, που έχει βαδίσει έναν δύσκολο δρόμο προς τη μητρότητα, τη βλέπω σαν ένα πολύτιμο εργαλείο, που θα βοηθήσει τα παιδιά μου να μάθουν για την ευγένεια και την ενσυναίσθηση απέναντι στους άλλους.
